Zelfsturing en transitie hebben zo’n beetje hetzelfde probleem: het lijkt vooral te gaan over wie de regie heeft en over dat het (financieel) allemaal minder wordt. De ooit mooi geformuleerde doelen van de transformatie van de zorg lijken naar de achtergrond geschoven of zijn niet meer dan loze woorden. We moeten terug naar de menselijke maat, eigen regie geven, ruimte, vertrouwen, maar hoe? Waar het wat mij betreft aan schort is het “samen-karakter”, de wens om werkelijk samen te willen sturen op alle niveaus; om de transformatie niet te vangen in een systeem, maar het systeem dienstbaar te laten zijn aan het samensturingsproces. En echt, uiteindelijk is dat effectiever en goedkoper, en ook is het duurzamer op de langere termijn en brengt voldoening en waardering voor betrokkenen op alle niveaus.

Registreer om meer te lezen …