De afgelopen jaren zijn onze specialisten betrokken geweest (en nog steeds) bij verschillende verandertrajecten in de kinderopvang. Een interessante sector als het gaat om Samensturing. Een sector die te maken heeft met veel (over?)regulering.

Zelf vergelijk ik Samensturing weleens met de opvoeding van een puber. Zoals je niet tegen een 12-jarige zegt: “Zoek het maar uit, je bent vanaf nu zelf verantwoordelijk voor de rest van je leven…”, zo kan je ook niet de overgang maken van een klassiek hiërarchisch systeem naar een zelfsturend systeem. Toch gebeurt dit veelvuldig. Dat de sector kinderopvang vaak nog sterk gereguleerd is, is op zich niet zo’n gekke gedachte omdat je met jonge kinderen werkt. Maar vrijwel alle kinderopvangorganisaties zijn gericht op het stimuleren van ontwikkeling van kinderen, en ook van hun medewerkers, en dan wringt die overregulering en de klassiek hiërarchische insteek. Ondanks dat een kinderopvang dus niet de meest eenvoudige organisatie is om Samensturing tot in alle niveaus door te voeren kan dit wel. Het vraagt om maatwerk.

Binnen en buiten moet kloppen
Maar waarom zou je Samensturing tot in alle niveaus door willen voeren? Waarom is het belangrijk dat je zowel samensturend werkt met je medewerkers als samensturing introduceert in de opvoeding van kinderen? Binnen Samensturing geloven we dat binnen en buiten met elkaar moet kloppen. Binnen je organisatie het één nastreven en in je pedagogisch beleid iets anders doen, maakt dat medewerkers in een enorme spagaat komen. Hoe consistenter de organisatie is, en hoe meer binnen en buiten verbonden is, hoe krachtiger. Wat je ontvangt of hebt ervaren, kun je ook veel beter (door)geven.

Registreer om meer te lezen …